Sacred Pain

چرا کسی باید به دنبال این تجربه باشد که بقیه ما دوست داریم از آن اجتناب کنیم؟ چرا عبادت کنندگان مذهبی خود را شلاق می‌زنند یا به صلیب می‌کشند، روی میخ می‌خوابند، توسط گوشتشان معلق می‌مانند، یا با پاهای برهنه و خونین تا مایل‌ها در صحراهای سوزان راه می‌روند؟ در این کتاب جدید و روشنگر، آریل گلوکلیچ استدلال می‌کند که تجربه درد مذهبی، به دور از اینکه شکلی از جنون یا خرافات باشد، شامل عقلانیت پنهان است و می‌تواند دگرگونی عمیقی در آگاهی و هویت جوینده معنوی ایجاد کند. گلوکلیچ با هدایت مسیری بین توضیحات کاملا فرهنگی و بیولوژیکی، به درد مقدس از دیدگاه فرد شاغل نزدیک می‌شود تا اثرات روانی و معنوی خود آزاری را به طور کامل بررسی کند. او در مورد درک علمی از درد با استفاده از تحقیقات در زمینه‌هایی مانند عصب‌شناسی و عصب‌شناسی بحث می‌کند. او همچنین طیف گسترده‌ای از زمینه‌های تاریخی و فرهنگی را در بر می‌گیرد که راه‌های زیادی را برای نشان دادن عارفان، قدیسان، زائران، سوگواران، شامان ها، تائوئیست‌ها، مسلمانان، هندوها، بومیان آمریکا و در واقع اعضای هر مذهب برای رسیدن به هویت بیشتر با خدا به کار برده‌اند. او بررسی می‌کند که چگونه درد به عنوان مجازات گناه، درمان بیماری، سلاحی علیه بدن و امیال آن، و یا وسیله‌ای که با آن نفس ممکن است تعالی یابد و بیماری روحی شفا یابد، عمل کرده‌است. از میرا اسدالله غالب، عارف مسلمان، نقل شده‌است: " وقتی درد از حد فراتر می‌رود، پزشکی می‌شود." براساس تحقیقات گسترده و نوشته شده با هم همدلی و هم بینش انتقادی، درد مقدس به بررسی زمینه‌های ناشناخته درونی خود آزاری می‌پردازد و نشان می‌دهد که چگونه درد و رنج معناداری برای التیام روح انسان مورد استفاده قرار گرفته‌است.

---