Bridging Silos

چگونه جوامع می‌توانند در میان سیستم‌ها و بخش‌ها برای پرداختن به نابرابری‌های سلامت زیست‌محیطی هم‌کاری کنند؛ با مطالعات موردی از راچستر، نیویورک؛ دو لوث، مینسوتا و جنوب کالیفرنیا. جوامع شهری با درآمد پایین و به حاشیه رانده‌شده، اغلب از مواجهه نامتناسب با خطرات زیست‌محیطی رنج می‌برند و ساکنین را در برابر مشکلات مرتبط با سلامت آسیب‌پذیر می‌سازند. گروه‌های اجتماعی، دانشگاهیان، طرفداران عدالت محیطی، سازمان‌های دولتی، و سایرین برای رسیدگی به این مسائل، ایجاد ائتلاف در سطح محلی برای تغییر سیاست‌ها و سیستم‌هایی که نابرابری‌های سلامت زیست‌محیطی ایجاد می‌کنند، کار کرده‌اند. در بریجلینگ سیلوس، کاترینا اسمیت کورفاچر روش‌هایی را بررسی می‌کند که جوامع می‌توانند در میان سیستم‌ها و بخش‌ها برای پرداختن به نابرابری‌های سلامت زیست‌محیطی هم‌کاری کنند، با مطالعات عمیق از سه تلاش برای رسیدگی به مسائل سلامت زیست‌محیطی طولانی‌مدت: مسمومیت کودکان در راچستر، نیویورک؛ در دو لوث، مینسوتا، محیط ناسالم ساخته شده بود؛ و آلودگی‌های مربوط به بنادر تجاری و تجارت بین‌المللی در جنوب کالیفرنیا. هر سه تلاش به صورت محلی آغاز شدند، توسط سهامداران محلی هدایت شدند، و هر کدام از آن‌ها با چارچوب‌بندی مجدد یک مشکل قدیمی به شیوه‌ای جدید، مدت‌ها برای جامعه شناخته شده‌بود. این تلاش‌های محلی از منابع برای تاثیر روی تغییر جامعه با تمرکز روی بی‌عدالتی در سلامت زیستمحیطی، آوردن انواع مختلف دانش، و ایجاد ارتباطات جدید میان جامعه فعلی، آکادمیک، و گروهه‌ای دولتی استفاده کردند. کورفاچر توضیح می‌دهد که چگونه سیستم‌های مدیریت بهداشت محیطی و عمومی که زمانی یکپارچه بودند به "سیلوهای" مستقل تفکیک شدند، و تلاش‌های فعلی برای پل زدن بر این جداسازی‌ها به توسعه مدیریت اکوسیستم در دهه ۱۹۹۰ را مقایسه می‌کند. گروه‌های اجتماعی، سازمان‌های دولتی، موسسات دانشگاهی و موسسات خصوصی هر کدام نقش ایفا می‌کنند، اما هم‌کاری موثر نیازمند آن است که ذینفعان انگیزه‌ها، ظرفیت‌ها و محدودیت‌های متنوع شرکای خود را درک کنند.

---