Out of My Skull

. هیچ‌کس دوست نداره کسل بشه دو روانشناس برجسته توضیح می‌دهند که چه چیزی باعث خستگی می‌شود و چگونه به آنچه که به شما می‌گوید گوش فرا دهید تا بتوانید زندگی متعهدانه تری داشته باشید. ما به هر قیمتی شده از خستگی اجتناب می‌کنیم. احساس بی‌قراری و بی‌قراری می‌کند. ما از اینکه کاری انجام دهیم ناامید می‌شویم، با تلفن‌های خود بازی می‌کنیم، کفش‌هایمان را بازنشسته می‌کنیم، یا حتی کاشی‌های سقف را می‌شماریم. و اگر این بار از آن فرار کنیم، در نهایت دوباره حمله خواهد کرد. اما اگر به جای آن که آن را تبعید کنیم، چه می‌شد؟ روانشناسان جیمز دنکرت و جان ایستوود ادعا می‌کنند که کسالت برای ما بد نیست. فقط این است که ما کار بدی انجام می‌دهیم که به راهنمایی آن توجه کنیم. وقتی کسل می‌شویم، ذهن‌هایمان به ما می‌گویند که آنچه انجام می‌دهیم این است که کار نمی‌کنیم، ما در برآورده کردن نیازهای روانی اساسی خود برای درگیر شدن و موثر بودن شکست می‌خوریم. بسیاری از ما پاسخ ضعیفی می‌دهیم. ما در معرض حوادث، فعالیت‌های پرمخاطره، تنهایی و کسالت قرار می‌گیریم، و زمان بیشتری را صرف حواس‌پرتی تکنولوژیکی می‌کنیم. اما، دانکرت و ایستوود استدلال می‌کنند، ما می‌توانیم اجازه دهیم که خستگی اثر معکوس داشته باشد، و تغییری که نیاز داریم را تشویق کنیم. آخرین تحقیقات نشان می‌دهد که یک رویکرد تطبیقی نسبت به خستگی به ما کمک خواهد کرد تا از اثرات آزار دهنده آن اجتناب کنیم و از طریق یادآوری آن برای آگاه شدن و درگیر شدن، ممکن است ما را به زندگی کامل‌تری رهنمون شود. خارج از این جمجمه من یافته‌های علمی را با مشاهدات روزمره ترکیب می‌کند تا تجربه‌ای را توضیح دهد که ما دوست داریم نادیده بگیریم، اما از آن چیزهای زیادی برای یادگیری داریم. فقر برای کمک به ما تکامل یافت. وقتشه که یک شانس بهش بدیم.

---