Touching a Nerve

کاوش یک فیلسوف پرشور از آخرین علوم مغزی و مفاهیم اخلاقی و عملی آن. چه اتفاقی می‌افتد وقتی که ما می‌پذیریم که هر چیزی که احساس می‌کنیم و فکر می‌کنیم از یک روح غیر مادی ناشی نمی‌شود بلکه از فعالیت الکتریکی و شیمیایی در مغزمان سرچشمه می‌گیرد؟ پاتریشیا س. او با طنز نشان می‌دهد که چگونه علم و فلسفه، ذهن و مغز، ایده‌آل‌های انتزاعی و زندگی روزمره را هماهنگ کرده‌است. او با ارائه توضیحات روشن از کاره‌ای عصبی که زیربنای هویت هستند، نشان می‌دهد که چگونه آخرین تحقیقات در زمینه آگاهی، حافظه و اراده آزاد می‌تواند به ما کمک کند تا سوالات فلسفی، اخلاقی و معنوی همیشگی را دوباره بررسی کنیم: چه چیزی شخصیت ما را شکل می‌دهد؟ چگونه می‌توانیم تجربه‌های نزدیک به مرگ را توضیح دهیم؟ چگونه تصمیم‌گیری کنیم؟ و چرا ما همدلی با دیگران را احساس می‌کنیم؟ یافته‌های علمی اخیر همچنین بینش‌هایی را در مورد طیف جالبی از معضلات دنیای واقعی برای مثال، اینکه آیا یک نوجوان می‌تواند مسئول اعمال خود باشد و اینکه آیا یک بیمار در کما می‌تواند یک خود در نظر گرفته شود، فراهم می‌کند. کلیسا قدردان این است که درک مبتنی بر مغز از ذهن می‌تواند حتی بزرگ‌ترین متفکران ما را عصبی کند. در کنفرانسی که کاترین در آن شرکت کرد، یک فیلسوف برجسته فریاد برآورد: " من از مغز متنفرم؛ ! من از مغز متنفرم اما همان طور که چورچلند نشان می‌دهد، او نیاز ندارد چنین احساسی داشته باشد. قبول این که مغز ما اساس کسی است که ما را از قید خرافات رها می‌کند. این به ما اجازه می‌دهد تا خود را به عنوان محصولی از مکانیزم‌های تکامل‌یافته، تجربیات گذشته و تاثیرات اجتماعی جدی بگیریم. و این به ما امید می‌دهد که بتوانیم شرایط غم انگیزی را حل کنیم، و وقتی نمی‌توانیم، حداقل می‌توانیم آن‌ها را با شفقت درک کنیم.

---