Insane Consequences

این بررسی به خوبی تحقیق شده و بسیار انتقادی از وضعیت سیستم سلامت روانی ما توسط بی رحمانه‌ترین منتقد این صنعت، یک توضیح جدید و بحث‌برانگیز ارائه می‌دهد که چرا با وجود خرج کردن ۱۴۷ میلیارد دلار در سال ۱۴۰۰۰۰ بیمار روانی به طور جدی بی‌خانمان هستند، ۳۹۰۰۰۰ نفر زندانی هستند، و حتی افراد تحصیل‌کرده، سرسخت و مراقب نمی‌توانند برای افراد مبتلا به بیماری روانی خود درمان شوند. دی جی جعفری، صنعت بهداشت روانی و دولت را به خاطر اجتناب از ۱۰ میلیون بزرگ‌سال که به شدت بیمار روانی هستند، عمدتا کسانی که از اسکیزوفرنی و اختلالات شدید دوقطبی رنج می‌برند و در عوض، برای بهبود "سلامت روانی" در ۴۳ میلیون نفر دیگر که بسیاری از آن‌ها به ندرت نشانه‌ای از بیماری دارند، کار می‌کنند، سرزنش می‌کند. جعفر با استفاده از اسناد صنعتی و دولتی، مجلات علمی، و حکایات مربوط به سی سال مدافعه خود، پیامدهای دیوانه کننده این سیاست‌های صنعتی را مستند می‌سازد: بیمارستان‌های روانی برای بیماری‌های جدی هنوز در حال بسته شدن هستند. معیارهای تعهد غیر ارادی به نقطه‌ای محدود می‌شوند که در حال حاضر قوانین به جای جلوگیری از آن به خشونت نیاز دارند. مردم در معرض خطر هستند. و از نظر روحی بیمار و خانواده آن‌ها مجبور هستند که رنج ببرند. پیامدهای احمقانه اصلاحات هوشمندانه، دلسوزانه، مقرون‌به‌صرفه، و جامعی را پیشنهاد می‌کنند که برای ارسال بیماری جدی به رئیس خط خدمات به جای زندان‌ها، پناه‌گاه‌ها، زندان‌ها، و خرابکاری‌ها طراحی شده‌اند. یک نقشه راه برای صرف هزینه کم‌تر برای "سلامت روانی" و بیشتر برای "بیماری روانی" ایجاد می‌کند تا خزش ماموریت را با کنترل ماموریت جایگزین کند و سیستم سلامت روانی را به تمرکز بر روی بیماری جدی برگرداند. این پول نیست که کم دارد. این رهبری است. این کتاب برای هر کسی که در حوزه سلامت روانی کار می‌کند یا به بیماری روانی، خشونت، بی‌خانمانی، حبس یا سیاست عمومی اهمیت می‌دهد، یک کتاب ضروری است.

---