Keeper

کیپر یک "نگاه سریع و صادقانه به پرتگاه جنون" است، یک تمرکز بی‌نهایت جذاب بر حافظه و ذهن، بر خانواده، و بر جامعه‌ای که تا حد زیادی نسبت به ویرانی‌های گسترده این بیماری گیج‌کننده بی‌تفاوت است. پنج سال پیش، آندریا گیلیس، نویسنده، همسر و مادر سه فرزند، که پدر و مادر شوهر خود را در حال مبارزه برای مقابله می‌دیدند، آن‌ها را دعوت به نقل‌مکان کرد. او و خانواده جدیدش به خانه بزرگ ویکتوریایی در یک شبه‌جزیره دوردست و بادگیر در شمال اسکاتلند نقل‌مکان کردند و دوستان و چیزهای آشنا را پشت سر گذاشتند. به امید یافتن یک زندگی تازه و الهامی تازه برای کار. نانسی مادر شوهرش در مراحل میانی بیماری آلزیمر بود، و کیپر سفر خود را به جنون، تاثیر آن بر شخصیت و خانواده‌اش، و تحقیقات مجوز در مورد جنون را نشان می‌دهد. همچنان که فشار بیماری او بیشتر می‌شود، ننسی هر چیزی را که ما به آن می‌اندیشیم به صورت باز شدن معمولی در برابر چشمان ما در نظر می‌گیرد. مدخل‌های روزانه و گزارش‌های مکالمات با نانسی، فرآیند کشف کند را دنبال می‌کنند. این سفر با ناامیدی، انزوا، خستگی و کمدی سیاه و غیر منتظره مشخص می‌شود. برای نویسنده، که در ابتدا چیز زیادی از جنون نمی‌دانست، منحنی یادگیری تندتر از آن چیزی بود که او تصور می‌کرد. گیلس پیشنهاد می‌کند که بدترین کیفیت زندگی آلزیمر این است که از دست دادن حافظه در واقع از دست دادن خود فرد و آلزیمر است، زیرا این امر ما را از خودشناسی ذاتی، توانایی ما برای ارتباط با دیگران، و ظرفیت ما برای ابراز خود، شاید وحشتناک‌ترین و غیر انسانی‌ترین بیماری است. علاوه بر این، همان طور که گیلیز به ما یادآوری می‌کند، اثرات آلزیمرها بسیار گسترده است و بر زندگی مراقبان و عزیزانشان از هر طریق قابل‌تصور تاثیر می‌گذارد. کیپر یک "نگاه سریع و صادقانه به پرتگاه جنون" است، یک تمرکز بی‌نهایت جذاب بر حافظه و ذهن، بر خانواده، و بر جامعه‌ای که تا حد زیادی نسبت به ویرانی‌های گسترده این بیماری گیج‌کننده بی‌تفاوت است. کپر در مسابقه ما برنده شد.

---