What Doesn't Kill You

گزارش پر سر و صدا و بی پروا از بیداری یک روزنامه‌نگار جوان به زندگی یک بیماری مزمن، در کنار هم قرار دادن داستان شخصی او با گزارش برای روشن کردن این که آمریکایی‌ها امروزه با تشخیص‌های بلند مدت زندگی می‌کنند. تسای میلر در نیویورک یک نویسنده بیست و چند ساله بود که در یک روز سقوط اتفاقی، معده‌اش شروع به تسخیر کرد. ابتدا سعی کرد درد شدیدی را تحمل کند، وقت کار را از دست ندهد و در خانه بماند و به توالت چسبیده باشد. اما وقتی آشکار شد که چیزی اشتباه است، میلر به درخواست‌های خانواده خود تسلیم شد و به بیمارستان رفت - و بنابراین یک کابوس شخصی چند ساله را آغاز کرد که شامل اقدامات، تشخیص‌های غلط، و عفونت‌های تهدید کننده زندگی بود. وقتی که تشخیص میلر در نهایت به درستی به بیماری کروهنس داده شد، او مبارزه جدیدی برای مقابله با آن داشت: در واقع، قبول کنید که او هرگز بهتر نخواهد شد. امروزه، ۳ در ۵ بزرگ‌سال در ایالات‌متحده از یک بیماری مزمن رنج می‌برند، چه این بیماری اندومتریوز، IBD، IBS، کروهنز، کولیت اولسرو، آسم، افسردگی، اضطراب، دیابت، و یا هر بیماری مزمن دیگری باشد. با این حال، با وجود شیوع این بیماری‌ها و تاثیری که آن‌ها بر روی همه دارند - چه فرد بیمار یک هم‌کار باشد، چه دوست داشته باشد و چه خود شما - هنوز هم حالتی از شرم و انزوا در اطراف موضوع وجود دارد. میلیون ها نفر به تنهایی این بیماری‌ها را تحمل می‌کنند، نه تنها از نظر فیزیکی بلکه از نظر عاطفی، و استرس روابط و کار را در میان تهدید همیشگی پیچیدگی‌های سلامتی متعادل می‌کنند. با حرکت از حالت دیوانه کننده میلر و در عین حال بسیار قابل‌اتکا به یک نگاه عمیق‌تر به این که جامعه پزشکی چگونه بیماری‌های مزمن را کنترل می‌کند، آنچه را که نمی‌کشد شما واقعیت‌های آنچه را که به معنای پذیرش یک تشخیص مادام العمر است، با هل دادن گذشته از خوب، بد، و زشت برای ارائه خرد و همبستگی برای کسانی که تلاش می‌کنند تا همه چیز را درک کنند، نشان می‌دهید.

---