Blue Collar, Blue Scrubs

مدتی به نظر می‌رسید که مایکل کالینز تمام عمرش را صرف شکستن بتن و پرتاب سنگ برای شرکت ساخت‌وساز ویتوریو اسکالیزه کند. از کار خوشش می‌آمد و از حقوقش هم خوشش می‌آمد. اما یکی از همکارانش او را به این نتیجه رسانده بود که می‌خواهد خودش را درگیر یک چیز بزرگ‌تر، چیزی مهم‌تر از خرد کردن سنگ و آبجو باشد. کالینز در اولین خاطرات خود، چراغ‌های داغ، فولاد سرد، با شور و شوق در مورد اقامت چهار ساله خود در کلینیک معتبر مایو نوشت. "بلو کولار"، "بلو اسکربز"، ساعت را به عقب برمی گرداند و شنوندگان را از زمان خود به عنوان یک کارگر ساختمانی برای ورود به دانشکده پزشکی، به طور ماهرانه سفر خود را برای تبدیل شدن به یک پزشک با انسانیت، شفقت و شوخ‌طبعی، تحت‌تاثیر قرار می‌دهد. از اولین باری که او یک کودک را به محاصره مرگ و درد روزانه در می‌آورد، کالینز با مهربانی در مورد این مطلب می‌نویسد که چگونه علم پزشکی او را وادار می‌کند تا به شیوه‌ای بسیار عمیق و شخصی با ماهیت خدا و درد و رنج مقابله کند - و اینکه زندگی چقدر می‌تواند ظریف باشد.

---