The Reason I Jump

تو هرگز کتابی مثل The که من بپر سن رو نمی خونی. نوشته نائوکی هیگاشیدا، یک پسر ۱۳ ساله بسیار باهوش، بسیار آگاه و بسیار جذاب مبتلا به اوتیسم، این یک خاطره است که نشان می‌دهد یک ذهن اوتیسمی چگونه فکر می‌کند، احساس می‌کند، درک می‌کند و به روش‌هایی پاسخ می‌دهد که تعداد کمی از ما می‌توانیم تصور کنیم. والدین و اعضای خانواده که هرگز فکر نمی‌کردند بتوانند به درون سر فرد مبتلا به اوتیسم خود بروند، سرانجام راهی برای ورود به زندگی عجیب، ظریف و پیچیده درون خود دارند. نوکی با استفاده از یک شبکه الفبایی برای ساختن کلمات، جملات و افکاری که قادر به بلند صحبت کردن نیستند، حتی به ظریف‌ترین سوالاتی که مردم می‌خواهند بدانند پاسخ می‌دهد. پرسش‌هایی مانند: چرا افراد مبتلا به اوتیسم اینقدر بلند و عجیب و غریب صحبت می‌کنند؟ چرا ماشین‌ها و بلوک‌های اسباب‌بازی خود را ردیف می‌کنید؟ چرا وقتی حرف می‌زنی ارتباط چشمی برقرار نمی‌کنی؟ و دلیل پریدن تو چیه؟ " (‏پاسخ نوکی این است: وقتی در حال پریدن هستم، مثل این است که احساساتم به سمت آسمان می‌رود." )‏نائوکی با صداقت خلع‌سلاح کننده و قلبی بخشنده، دیدگاه منحصر به فرد خود را نه تنها در مورد اوتیسم، بلکه در مورد خود زندگی به اشتراک می‌گذارد. بینش او به راز کلمات، شگفتی‌های خنده، و the حافظه، چنان شگفت‌انگیز، عجیب و آنقدر قدرتمند هستند که دیگر هرگز به این دنیا نگاه نمی‌کنید. دیوید میچل، رمان‌نویس پرفروش، در مقدمه خود می‌نویسد که کلمات نائوکی به او این امکان را می‌دهد که برای اولین بار احساس کند، انگار کودک اوتیسمی خودش دارد آنچه را که در ذهن او اتفاق می‌افتد توضیح می‌دهد. هیچ اغراق نیست که بگوییم: دلیل اینکه من به من اجازه ورود به یک گوشه و کنار رابطه مان را داده بودم، اغراق نیست. این ترجمه کاری از عشق دیوید و همسرش کا یوشیدا بود، بنابراین آن‌ها قادر خواهند بود این احساس را با دوستان خود، جامعه گسترده تری از اوتیسم و فراتر از آن به اشتراک بگذارند. کتاب نائوکی، در زیبایی، صداقت، و سادگی، هدیه‌ای است که باید به اشتراک گذاشته شود.

---