Unseen

پارسونز شماره بیست و بیست سال بود که نخستین بار احساس کسالت می‌کرد که از آن جا دور نشد. پزشکان نمی‌توانستند توضیح دهند که چرا، و ازtseTممکن است در سر او باشد. به زحمت می‌توانست کار کند، اغلب روزها نمی‌توانست غذا بخورد یا از رختخواب بیرون بیاید، و به تدریج به سایه‌ای از خودش تبدیل می‌شد. سرانجام او به یک تشخیص رسید: بیماری کروهنس. اما دانستن این موضوع، زندگی او را از تبدیل شدن به یک جمع بزرگ از پزشکان، بیمارستان‌ها و فجایع پزشکی باز نمی‌دارد. شگفت‌انگیزترین چیزی که در مورد داستان ژاکونتا وجود دارد این است که این داستان تا چه حد رایج است. تقریبا نیمی از استرالیایی‌ها با یک بیماری مزمن زندگی می‌کنند، اما بیشتر این شرایط واضح نیستند، اغلب به صورت محرمانه تحمل می‌شوند و درک کمی از آن‌ها وجود دارد. آن‌ها نامریی هستند. با رک‌گویی متقاعد کننده، ژاکونتا میکروسکوپ را در مورد چالش‌های منحصر به فرد زندگی با یک وضعیت نامرئی آموزش می‌دهد. او مبارزه با شرم، از دست دادن هویت، تهدید مرگ و میر، و روابط عمیقا پیچیده بین بیماری مزمن و بدن خود، و همچنین با اطرافیان خود را آشکار می‌کند. داستان تلاش برای درمان یک بیماری غیرقابل‌تغییر، کتک خوردن و چنگ زدن به عقب، و اینکه چگونه این تجربه می‌تواند یک زندگی را شکل دهد.

---