The Time In Between

وقتی که نانسی تاکر هشت سالش بود، کلاسش می‌بایست یک لیست از آنچه می‌خواستند باشند، بنویسد. فکر کرد و باخود اندیشید، و بعد، با اینکه نمی‌دانست چرا، چنین نوشت: می‌خواهم لاغر باشم. در طول دوازده سال بعد، او دچار بی‌اشتهایی شد و در بیمارستان بستری شد و در نهایت راه دیگری را به سمت اختلال پرخوری در پیش گرفت. مدرسه را ترک گفت و به مدرسه رفت. رفت و از درمانگاه بیرون رفت. از زندگی دست و پنجه نرم می‌کند. او از واقعیت تلخ جسمی که به شدت از گرسنگی به جان آمده بود، از حیاتی که در چنگال غذا اسیر شده بود. زمان بین این دو، که با بینش قابل‌توجه، طنز تاریک و هوش حاد همراه است، پنجره‌ای عمیق و مهم به طرز کار یک ذهن آرام است که برای قرن بیست و یکم ساخته شده‌است.

---