Holding on to Normal

یک خاطره جالب در مورد تلاش برای زندگی معنادار با بیماری و پیروزی فراتر از آن، توسط الانا سومرویل، بازمانده سرطان سینه، یک معلم و مادر دو فرزند کوچک. به همه آدم‌های مریض اطرافم نگاه کردم. آیا می‌خواستم مثل آن‌ها باشم؟ کار من بود؟ من یه دفعه تو زندگیم تمبر داشتم؟ ایا از این ماجرا زنده بیرون خواهم آمد؟ همسر آلانا سامرویل، معلم و مادر دو کودک کوچک، در سن سی و سه‌سالگی بود که تشخیص داده شد مبتلا به سرطان سینه در مرحله دو و سه - منفی است. تشخیص دنیای او و روابط با همه اطرافیانش را تغییر داد. ناگهان او با ملاقات‌های پزشکی بی‌پایان، چندین جراحی و عمل جراحی، چالش‌های شیمی‌درمانی، و تمام تصمیمات مربوط به درمانش مواجه شد. او همچنین مجبور بود با آسیب درک اینکه شبکه پشتیبانی او گاهی اوقات حتی نزدیک‌ترین دوستانش هم می‌توانستند با چگونگی کمک کردن یا حتی نحوه واکنش نشان دادن به او مبارزه کنند، مقابله کند. در طول دوره بیماریش، Alana یاد گرفت که از طریق سیستم پزشکی مانور دهد، از خود دفاع کند، و یک شبکه حمایتی حقیقی بسازد. او همچنین کشف کرد که چگونه روح مثبت خود را در طول عمل جراحی ماستکتومی و درمان مداوم حفظ کند. او اکنون بدون سرطان زندگی می‌کند. او یک بازمانده و یک حامی است. داستان آلانیا منحصر به فرد نیست. این داستانی است که برای هر بیماری که دچار آن شده‌است، طنین می‌افکند و خود را در هنگام تشخیص، در دنیای جدیدی سیر می‌کند. این یک سفر "همه چیز زن" از طریق تجربه سرطان، دنبال کردن مراحل عاطفی، فیزیکی و روانی است که برای همه مشترک هستند. در پایان، این خاطره امید به زندگی سالم، رضایت‌بخش و شاد را فراتر از تشخیص می‌دهد. نگاه داشتن به نرمال برای هر کسی است که رنج می‌برد و یا کسی را می‌شناسد که از یک شکست در زندگی رنج می‌برد و به دنبال الهام گرفتن از این است که چگونه سفر خود را هدایت کند.

---