Intern

مصاحبه، داستان ساندیپ جائوهار از روزها و شب‌هایش در اقامت در یک بیمارستان شلوغ در شهر نیویورک است، آزمایشی که باعث شد تا او همه فرضیات ما در مورد مراقبت‌های پزشکی امروز را زیر سوال ببرد. اقامت و به ویژه سال اول که دوره کارورزی نامیده می‌شود، برای وحشی گری آن افسانه‌ای است. بیشتر پزشکان جدید که ۸۰ ساعت یا بیشتر در هفته کار می‌کنند، سال اول زندگی خود را صرف این می‌کنند که چرا می‌خواهند پزشک شوند. دوره کارآموزی جوهارس حتی دلخراش‌تر از بقیه بود: او از فیزیک به پزشکی روی آورد تا با رفتار انسانی‌تر خود متوجه شود که پزشکی نگرانی‌های بیماران را به آخر می‌رساند. او تلاش می‌کرد تا جایی در میان گردان‌های ساکنان و پزشکان خودنما پیدا کند. او با اقدامات دوره کارآموزی در نیویورک‌تایمز مخالفت کرد و سو ظن‌های دیوان پزشکی را به خود جلب کرد. سپس ناگهان بیمار شد و به این نتیجه رسید که پزشکی با تکنولوژی بالا و فشار بالا تودی می‌تواند یک علم انسانی باشد. حالا جوهر یک متخصص قلب موفق است، تمام ویژگی‌هایی که شما در پزشک خود می‌خواهید را دارد: تخصص، بینش، احساس برای عامل انسانی، حس شوخ‌طبعی، و آگاهی شدید از نگرانی‌هایی که همه ما با هم داریم. خاطرات به زیبایی نوشته شده او، کاره‌ای داخلی پزشکی مدرن را با صراحت و بینش نادر توضیح می‌دهد.

---