Suffering the Silence

آلی کاسل ۱۶ سال است که از بیماری مزمن لیمه رنج می‌برد اما بیشتر جامعه پزشکی علائم بیماری او را در نتیجه بیماری عفونی تشخیص نمی‌دهند. در رنج از سکوت: بیماری مزمن لیمی در عصر دنیال، کاسل یک پرتره زنده از چیزی که اغلب سندرم لیمی پس از درمان نامیده می‌شود، نقاشی می‌کند، که داستان‌های بیماران لیمی مزمن از سراسر جهان و تلاش آن‌ها برای به رسمیت شناختن و درمان را نشان می‌دهد. تنها در ایالات‌متحده، سالانه دست‌کم ۳۰۰،۰۰۰ نفر مبتلا به بیماری لیمه تشخیص داده می‌شوند، و تخمین زده می‌شود که ۲۰ درصد از آن‌ها به پیشرفت علائم مزمن این بیماری، از جمله درد عضلانی و مفاصل (‏اما نه محدود به آن)‏، ادامه می‌دهند. مشکلات گوارشی؛ خستگی مفرط و گیجی و سرگیجه احساس سوزش و کرختی؛ و سیستم ایمنی سیستم ایمنی بدن قبل از رسیدن به تشخیص نهایی، بسیاری از این بیماران با بیماری‌ها و شرایطی مانند لوپوس، مولتیپل اسکلروزیس، فیبرومیالژی، سندرم خستگی مزمن، افسردگی، اضطراب و حتی جنون اشتباه تشخیص داده می‌شوند. با وجود این ارقام و تشخیص‌های اشتباه معمول، مراکز کنترل و پیش‌گیری از بیماری‌ها (‏CDC)‏و انجمن بیماری‌های عفونی آمریکا (‏IDSA)‏ادعا می‌کنند که زنده ماندن باکتری‌های لیام در بدن پس از درمان استاندارد آنتی‌بیوتیکی غیرممکن است. برای این بیماران مزمن که درد و رنج خود را به طور معمول پزشکان و حتی خانواده و دوستان از دست می‌دهند، تاثیرات اجتماعی این بیماری می‌تواند به اندازه خود بیماری فلج‌کننده باشد. سکوت کافی یک دعوت شخصی و تحریک‌آمیز برای شکستن ننگ و جهل است که در حال حاضر بیماری مزمن لیمه و دیگر بیماری‌های مزمن بد تعبیر شده را احاطه کرده‌است، اما این یک پیام امید و راحتی برای بیماران لیمه است، آن‌ها را تشویق می‌کند که داستان‌هایشان را با دیگران در میان بگذارند، به دنبال درمان باشند، و به یاد داشته باشند که آن‌ها تنها نیستند.

---