Catching Homelessness

در آغاز اپیدمی بی‌خانمانی در دهه ۱۹۸۰، ژوزفین انساین یک زن جوان، سفید پوست، جنوبی، مسیحی، مادر و پرستار بود که یک کلینیک پزشکی جدید برای بی‌خانمان‌ها در قلب جنوب اداره می‌کرد. او از طریق کار و روابط شدید با بیماران و همکاران، جهان‌بینی خود را از دست داد و پس از از دست دادن شغل، خانواده و خانه‌اش، خود بی‌خانمان شد. او زندگی خود را با تغییر دیدگاه‌ها در مورد بی‌خانمانی و سیستم مراقبت‌های بهداشتی بازسازی کرد. در مواجهه با بی‌خانمانی، انساین نشان می‌دهد که چگونه این کار او را تغییر داده‌است و چگونه کار او از طریق تجربه بی‌خانمانی تغییر کرده‌است و نگاه عمیقی به صنعت بی‌خانمانی، پرستاری، و شبکه امنیت مراقبت‌های بهداشتی کشور ما دارد.

---