The Anatomical Venus

از میان تمام آثار تاریخ پزشکی، ونوس آناتومی - - با ترکیب پر سر و صدای خود از زیبایی، فرسایش و مرگ - - اغواکننده‌ترین است. در فلورانس قرن هجدهم، این زنان به عنوان محور نخستین موزه علمی واقعا عمومی، بر روی بالش‌های مخملی بید زده لم داده بودند - با چشمان شیشه‌ای، رشته‌های مروارید، و تاج طلایی بر روی موهای واقعی بشر. ونوس به عنوان وسیله‌ای برای آموزش آناتومی انسان در نظر گرفته می‌شود و همچنین به طور ضمنی رابطه بین بدن انسان و کیهان ایجاد شده توسط خداوند را بیان می‌کند. بین هنر و علم، طبیعت و انسان. امروز، او هم توطئه می‌کند و هم راز دل می‌کند، و تقسیمات مطلق و تمیز ما را بین زندگی و مرگ، جسم و روح، تمثال و فن تربیت، سرگرمی و تعلیم و تربیت، کیچ و هنر به دردسر می‌اندازد. اولین کتاب در نوع خود، ونوس آناتومی، نوشته بنیانگذار موزه آناتومی موربید جوانا ابنشتاین، بیش از ۲۵۰ عکس را نشان می‌دهد - - که بسیاری از آن‌ها قبلا منتشر نشده بودند - - که توسط نویسنده‌اش از سراسر جهان جمع‌آوری شده‌است. متن این کتاب که به طور گسترده مورد تحقیق قرار گرفته‌است، ونوس آناتومی را در بافت تاریخی و فرهنگی خود بررسی می‌کند تا تغییر نگرش نسبت به مرگ و بدن که امروزه چنین دیدگاهی را عجیب جلوه می‌دهد را آشکار کند. آن بر روی ارتباط بین مرگ و موم، سنت شبیه‌سازی طول عمر و زنان زیبا حفظ شده‌است، پدیده زنان در جعبه‌های شیشه‌ای در نمایش پریان، و ایده‌های جذبه، تعالی و غیر طبیعی. جوانا ابنشتاین یک هنرمند چند رشته‌ای، متصدی، نویسنده، سخنران و طراح گرافیک است. او وبلاگ و وب سایت آناتومی موردو را راه‌اندازی کرد و یکی از موسسان (‏با هم‌کاری تریسی هرلی مارتین)‏و مدیر خلاق موزه آناتومی موردو در بروکلین نیویورک است. او نویسنده مشترک کتاب دنیای عجیب والتر پوترس تاکسیدرمی با دکتر پت موریس است. سردبیر مجله آناتومی موردو همراه با کالین دیکی؛ و در سال ۲۰۰۹ به عنوان مشاور انتخاباتی در نمایشگاه مجمع عالی کاللسیت بودیز شرکت کرد. او همچنین با موسساتی مانند آکادمی پزشکی نیویورک، موزه دیتوتریک و موزه ورولیک هم‌کاری کرده‌است.

---