Limbo

از کودکی، رمان‌نویس محبوب A. ولی وقتی نوزده‌ساله بود، یک اختلال عضلانی مرموز او را مجبور کرد که از پیانو دست بکشد، و تا بیست و یک سالگی نمی‌توانست قلم بگیرد یا در یک اتاق راه برود. او وارد دنیای برزخ شد، دنیایی که در آن هیچ‌کس نمی‌توانست آنچه را که tseTپیش‌بینی کند که آینده چه خواهد بود. او در سن بیست و سه‌سالگی، با شروع یک زندگی کاملا جدید در صندلی چرخدار موتوری، تصمیم گرفت که داستان بنویسد، حس شور و شوق و هدفی را که فکر می‌کرد برای همیشه از دست داده‌است، دوباره کشف کند. سیزده سال بعد، آنل، که هنوز بدون تشخیص و یا پروگنوز محکم است، به روش‌هایی اشاره می‌کند که در آن حل یک زندگی می‌تواند بذر زندگی دیگر را بکارد، و در نظر می‌گیرد که چگونه برزخ فیزیکی خودش به روش‌هایی به چالش کشیده شده‌است که لزوما اساسی‌ترین فرضیات او در مورد زندگی و ایمان را خراب نمی‌کند. لیمبو که به روشنی نوشته شده‌است، گواهی درخشان و متحرکی بر تاب آوری روح انسان است.

---