Pharmaphobia

برای هزاران سال، بقای انسان به توانایی‌های ذاتی ما برای مبارزه با پاتوژن ها و آسیب‌های ترمیم بستگی داشت. تنها در همین اواخر است که علم پزشکی باعث افزایش طول عمر و بهبود کیفیت زندگی شده‌است. پزشکان و محققان دانشگاهی به چنین پیشرفتی کمک می‌کنند، اما کمک اصلی صنعت خصوصی است که ابزار دارو و دستگاه‌های پزشکی را تولید می‌کند که پزشکان را قادر به پیش‌گیری و درمان بیماری می‌کند. مقررات سنگین و پیچیدگی زیست‌شناسی و غیرقابل‌پیش‌بینی بودن نوآوری پزشکی را بسیار دشوار و گران کرده‌است. داروسازی توضیح می‌دهد که چگونه یک جنگ صلیبی ایدئولوژیک، که در طول ربع‌قرن گذشته گسترش یافت، از تحریف و منطق ناقص برای سخت‌تر کردن نوآوری پزشکی در پی‌گیری گمراه شده خلوص حرفه‌ای نظری استفاده کرده‌است. بروکرات ها، گزارشگران، سیاستمداران و وکلای غارتگر مشاغلی را ایجاد کرده‌اند که به صنعت محصولات پزشکی حمله می‌کنند، سهم حیاتی آن در نوآوری پزشکی را تحقیر می‌کنند و آن را متهم به عدم وجود بدکاری می‌کنند: فروش بیش از حد ارزش محصول، به نمایش گذاشتن امنیت و فاسد کردن پزشکان و دانشگاهیان که با آن شریک هستند. جنون مقررات "تضاد منافع" را تحمیل کرده‌است که تعاملات ارزشمند بین صنعت و پزشکان و محققان را محدود یا ممنوع می‌کند و منابع کمیاب را از نوآوری به انطباق تغییر می‌دهد. قربانیان بیماران مبتلا به سرطان، زوال عقل و دیگر بیماری‌های جدی هستند که در نتیجه این مقررات بی‌هوده درمان‌های جدید به تاخیر افتاده، کاهش‌یافته و یا حذف می‌شوند. توماس استوسل با جزئیات نفس‌گیر نشان می‌دهد که چگونه این حمله به پزشکانی که با این صنعت کار می‌کنند نوآوری پزشکی را محدود کرده و مانع از ورود محصولات جدید به مراقبت‌های پزشکی می‌شود.

---