This Is Really War

در ژانویه ۱۹۴۰، پرستار نیروی دریایی در وتی هنوز مشتاقانه در مورد ماموریت جدیدش در یک بیمارستان نظامی در فیلیپین پیش‌بینی می‌کرد. اولین سال زندگی او در خارج از کشور یک ماجرا بود. او با ملوان‌ها دوست شده بود و در مجالس رقص شرکت می‌کرد. اما با پیشرفت سال ۱۹۴۱ نشانه‌های جنگ قریب‌الوقوع بیشتر شد. همسران و فرزندان نظامی به آمریکا فرستاده می‌شدند و ملوانان تمرین‌های روزانه خود را افزایش می‌دادند. چند روز پس از حمله به پرل هاربر، ارتش ژاپن فیلیپین را مورد حمله قرار داد. هنگامی که مانیل در اوایل ژانویه ۱۹۴۲ به ژاپن سقوط کرد، در وتی در بیمارستانی زندانی شد و سپس به یک اردوگاه غیرنظامی زندان منتقل شد. داروثی و ده پرستار نیروی دریایی دیگر تحت ریاست رئیس پرستار، نورس لورا کاب، جایگاه خود را حفظ کرده و هر روز به یک بیمارستان موقتی گزارش می‌دادند. شرایط نامساعد، بیماری و تغذیه نامناسب به این معنا بود که پرستاران نیروی دریایی و همتایان ارتشی آن‌ها به شدت مراقب اردوگاه بودند. در ماه می ۱۹۴۳، یک پزشک غیرنظامی از کاب پرسید که آیا پرستاران نیروی دریایی انتقال به اردوگاه جدید زندان در حومه شهر را در نظر خواهند گرفت یا خیر. دوازده پرستار از ناشناخته‌ها می‌ترسیدند، اما نمی‌توانستند انکار کنند که به آن‌ها نیاز است. در صبح روز عزیمت آن‌ها، زندانیان از سیستم نشانی عمومی برای اجرای آهنگ مبارزه نیروی دریایی با نام "انچورز آوگ" استفاده کردند. پرستاران از این پاسخ گیج شده بودند. در واقع the اردوگاه بودند که زندانیان بیمار بودند. در اردوگاه جدید زندان، "دوازده لنگرگاه" یک درمانگاه خالی را به یک بیمارستان فعال تبدیل کردند. آن‌ها، علی‌رغم بیماری خود، توجه بی وقفه ای به زندانیان گرسنه، بیمار، و مورد سو استفاده قرار می‌دادند. طی سال‌ها، دوستی‌هایشان عمیق‌تر شد و چندین زن، از جمله در وتی، حتی عشق را یافتند. این واقعا جنگ است یک داستان الهام‌بخش درباره یک پرستار جوان که برای زندگی در یک زمان تاریک جنگیده‌است.

---