Afflicted

چگونه آموزش و تمرین پزشکی می‌تواند فراتر از یک تمرکز محدود بر روی مداخله بیولوژیکی برای تشخیص تجارب زیسته از بیماری، رنج و مرگ برود. "نیکول پیمونته" (‏Nicole Piemonte)‏، با بیان اینکه تمرکز سنتی بر روی مداخله بیولوژیکی، علم پزشکی را از پرداختن به واقعیت‌های پیچیده رنج بیمار باز می‌دارد، به بررسی این دغدغه در پزشکی می‌پردازد. اگرچه بسیاری به فقدان شفقت و همدلی در عمل پزشکی اشاره کرده‌اند، اما تعداد کمی دلایل عمیق‌تر فلسفی، روانی و هستی‌شناختی را برای آن در نظر گرفته‌اند. پیمون این شکاف را پر می‌کند، و بررسی می‌کند که چرا متخصصان بالینی و کارآموزان پزشکی تا حد زیادی از مسائل مربوط به آسیب‌پذیری و مرگ و میر طفره می‌روند، و با انجام این کار به بیماران مراقبت در خطر را ارائه می‌دهند. او استدلال می‌کند که آموزش پزشکی و معرفت‌شناسی معاصر نه تنها با گرایش انسان به فرار از واقعیت مرگ و رنج شکل می‌گیرد، بلکه آن را تداوم می‌بخشد. او می‌نویسد که ریشه این مشکل، فرهنگ آموزشی و نهادی است که درک تقلیل گرایانه از مراقبت، بیماری و رنج را ترویج می‌کند اما از هر گونه مواجهه واقعی با رنج انسان و ترس و تردید به نفس که می‌تواند با آن رویارویی به وجود آید، اجتناب می‌کند. پیمون از طریق یک تحلیل فلسفی از برخورد پزشک - بیمار، استدلال می‌کند که پزشک، در گریز از تعامل واقعی با بیماری که رنج می‌برد، در واقع " از خود می‌گریزد. "پیمون به بررسی معرفت‌شناسی و تعلیم پزشکی می‌پردازد، تمرکز خود را بر تفکر محاسباتی یا تکنیکی بررسی می‌کند، و در نظر می‌گیرد که چگونه" تفکیک بالینی " پزشکان را از بین می‌برد. او روش‌هایی را پیشنهاد می‌کند که مربیان ممکن است ظرفیت مراقبت معتبر از بیمار را افزایش دهند و تغییرات خاص برنامه‌درسی را پیشنهاد می‌کنند تا به دانش آموزان کمک کنند تصورات اخلاقی خود را گسترش دهند.

---