Child of the Revolution

این خاطرات که زنده و گیرا است، تصویری نزدیک از کوبا را به واسطهٔ کودکی با چشمانی گشاد و مشتاق که در دهه ۱۹۶۰ بزرگ شد، به نمایش می‌گذارد. در سن ۱۰ سالگی، لوئیس م گارسیا که از پدر و مادر ضدکش شرمنده شده بودند، وفاداری خود را نسبت به لنین، مارکس، و چه گوارا افسانه ای اعلام می کرد، و می دانست که این تنها راه برای تبدیل شدن به یک انقلابی بهتر و رفتن به مدرسه است. این خاطرات, با صمیمیتی مفصل و شوخ طبعی ظریف که غنا و گرمای زندگی کوبایی را بیان میکند, تردیدها, ترس و فشار سیاسی را اشکار میسازد که خانوادهها را, در حالی که کاسترو در پی نابودی سرمایهداری و تثبیت کوبا به عنوان ابرقدرت جهانی بود, از هم جدا میکند.

---