Dirt And Disease

او گفت: " در میان مورخان پزشکی که اکثرا تنها با تلاش‌های اواخر قرن بیستم برای مبارزه با فلج‌اطفال آشنا هستند، مخاطبان پرشوری خواهد داشت. آلن ام. نائومی راجرز بر سال‌های اولیه ۱۹۰۰ تا ۱۹۲۰ تمرکز می‌کند و این داستان را تا به امروز ادامه می‌دهد. او بررسی می‌کند که چگونه دانشمندان، پزشکان، بیماران و خانواده‌های آن‌ها ظهور و گسترش فلج‌اطفال و اینکه چگونه سعی در مقابله با آن داشته‌اند را توضیح می‌دهند. راجرز این مطالعه فلج‌اطفال را در مجموعه‌ای از سوالات بزرگ‌تر در مورد سلامتی و بیماری در فرهنگ آمریکایی قرن بیستم شکل می‌دهد. در دهه‌های اولیه این قرن، دانشمندان به دنبال درک ماهیت فلج‌اطفال بودند. آن‌ها دریافتند که این بیماری از یک ویروس ناشی می‌شود و اغلب با آنالیز مایع نخاعی تشخیص داده می‌شود. اگرچه اطلاعات علمی درباره فلج‌اطفال درک و پذیرفته شده‌بود، اما همیشه قطعی نبود. این دانش با مفاهیم سنتی درباره بیماری و دارو هم‌زیستی داشت. فلج‌اطفال به کودکان ثروتمند و متوسط همچنین فقرا حمله کرد. اما با این حال کارشناسان و مقامات بهداشت عمومی فلج‌اطفال را به یک محیط کثیف شهری، بهداشت بد و فقر نسبت دادند. این امر به آن‌ها اجازه داد تا مهاجران ساکن مناطق فقیرنشین را مسئول بدانند و باور کنند که آموزش بهداشتی و قرنطینه می‌تواند شیوع این بیماری را کاهش دهد. حتی زمانی که متخصصان تایید کردند که فلج‌اطفال به طبقه متوسط و بومی و همچنین مهاجران ضربه زده‌است، آن‌ها سعی کردند این مساله را با سرزنش این مگس برای گسترش فلج‌اطفال توضیح دهند. زمین‌ها می‌توانند بدون تمایز بر روی ثروتمندان و فقرا فرود آیند. در دهه ۱۹۳۰، رئیس‌جمهور فرانکلین دلانو روزولت به از بین بردن چهره فلج‌اطفال و از بین بردن داغ ننگ آن کمک کرد. هیچ‌کس نمی‌توانست عواقب آن بیماری را نادیده بگیرد. تا دهه ۱۹۵۰، مردم به دنبال علم پیش‌گیری و درمان بودند. اما راجرز به ما یادآوری می‌کند که سابقه اخیر فلج‌اطفال بیشتر از سابقه واکسن‌های موفق بود. او به درمان‌های رقابتی، نشانه‌های تحقیقاتی و افرادی که در آزمایش‌های اولیه واکسن جان خود را از دست داده‌اند، اشاره می‌کند. نائومی راجرز استادیار تاریخ در دانشگاه آلاباما است.

---