White Mother to a Dark Race

در اواخر قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم، جوامع بومی در ایالات متحده و استرالیا تجربه‌ای مشترک از سوی مقامات دولتی داشتند: از بین بردن بچه‌هایشان به مؤسسات تحت عنوان ادغام سرخپوستان امریکایی و حمایت از مردم بومی. اگرچه این سیاست‌های دولت به عنوان خیرخواهانه توصیف می‌شوند، اما اغلب ضربه بزرگی به خانواده‌های بومی وارد می‌اورد و در نهایت به اهداف بزرگ ملت‌های ساکن برای تحکیم کنترل بر مردم بومی و سرزمین‌هایشان می‌رسید. «مادر سفید به یک نژاد تاریک» در بررسی نقش کلیدی زنان سفید پوست در این سیاست‌های حذف بومی کودکان، اموزش بومی و پرورش را در جهت‌های جدید می‌گیرد. مقامات دولتی، مبلغان و اصلاح‌طلبان با تمرکز بر کمبودهای فرضی مادران بومی، بربریت ادعا شده از بومیان، و نبود خانواده هسته‌ای پدرسالارانه، حذف فرزندان بومی را به روش‌های متعارفی توجیه کردند. زنان سفید پوست را مناسب ترین عامل در اجرای سیاست های مربوط به از میان برداشتن کودکان می دانستند. بسیاری از زنان سفیدپوست با الهام از جنبش ماده گرایی این دوره، مشتاق بودند تا به عنوان مادران جایگزین برای فرزندان بومی خدمت کنند و به منظور تاثیر گذاری بر سیاست عمومی مردم بومی، مانور دادند. با اینکه برخی از زنان سفیدپوست روابط نزدیکی با فرزندان بومی و برخی دیگر از سیاستهای دولت انتقاد کردند، بسیاری از انان به طور سرراهی به دام این سیاست استعماری افتادند.

---