Everything Sad is Untrue

در جلوی یک کلاس راهنمایی در اوکلاهاما، پسری به نام خسرو (که همه او را «دانیال» صدا می‌زنند) ایستاده، سعی می‌کند داستانی را تعریف کند. داستانش. اما هیچکس یک کلمه از حرف های اون را باور نمیکنه. برای انها او یک پسر سیاه پوست با موهای پشمالو و باسن بزرگی است که ناهار او بوی بامزه ای می دهد؛ که همه چیز را درست می‌کند و درباره مدفوع بیش از حد حرف می‌زند. اما داستان های خسرو, که سال ها و دههها و قرنها, تا به حال ادامه داشته, زیبا و هولناک است؛ از ان لحظه که خانواده اش در نیمه شب با لحظات مخفی پلیسی از ایران فرار کردند, تا اردوی پناهندگان غمگین و سیمان ایتالیا. و کمی بعد به میدان در نزدیکی رودخانه ارس برگردیم جایی که گل‌های خیس از باران مانند زرده غروب بر همه چیز پاشیده بود و بیشتر به شهر یاس‌زده اصفهان باز می‌گشت. مانند شهرزاد در یک کلاس درس خصمانه، دانیال داستانی را برای نجات زندگی خود می بافد: تا ادعای او را نسبت به حقیقت قبول کند. و ان (یک داستان واقعی) است.

---