Arms Wide Open

خاطرات قابله از زندگی آزاد و طبیعی در برابر همه احتمالات در اولین کتاب او، خاطرات بسیار تحسین برانگیز، "بلو کاتن گان"، "پاتریشیا هارمن"، داستان‌هایی را نقل کرد که بیماران به اتاق معاینه او آورده بودند، و داستان خود او درباره تلاش برای کمک به زنان به عنوان یک پرستار - قابله. در فیلم "باز سلاح"، که مقدمه‌ای بر این کتاب معروف است، پتسی داستان بزرگ شدن در یکی از پرتلاطم ترین زمان‌ها در آمریکا و تبدیل شدن به قابله ایده‌آل زایمان خانگی را بیان می‌کند. پتسی که به شدت بر روی ژورنال‌های خود کار می‌کند، دوباره به سراغ ما می‌آید تا به ما بگوید که چگونه برای اولین بار زایمان را یاد گرفت، و حتی عمیق‌تر تلاش می‌کند تا تجربیات جوانی خود را در زندگی کاملا پایدار و طبیعی به ما بگوید. در دهه‌های ۱۹۶۰ و ۷۰، او بیش از یک دهه را با اولین شریک زندگی خود در مناطق روستایی در مینه سوتا و اوهایو گذراند و سرانجام یک مزرعه با تام هارمن در وست ویرجینیا خرید. پتسی سختی‌ها و آزادی زندگی در جنگل‌های مینسوتا را در یک کابین چوبی که او و معشوقش با دست‌های خودشان ساخته‌اند، به حساب می‌آورد. تنها آبی که از جویبارهای نزدیک بیرون کشیده می‌شود. داره خیلی بزرگ می‌شه، که داره توی برف، پسرش رو به سینه‌اش وصل می‌کنه، و یه کندو برای عسل ایجاد می‌کنه و به یه خرس دزدی سر و کله‌اش پیدا می شه. سرانجام، پتسی، که مشتاق ارتباط بیشتر است، وارد زندگی جمعی می‌شود و با فرهنگ ضد جنگ و هم‌فکری که در آن روزها هم مورد علاقه بود و هم مورد تحقیر قرار می‌گرفت، پیوند برقرار می‌کند. پتسی به عنوان یک مادر جوان در این بخش، تجربه شخصی خود را ارائه می‌دهد و به سایر زنانی که مانند او می‌خواهند زایمان طبیعی و ایمن داشته باشند، کمک می‌کند. به مرور زمان، او به یک ماما خود آموخته تبدیل می‌شود، که در کابل‌ها و مزارع، گاهی اوقات در شرایط آزار دهنده، نوزاد را به دنیا می‌آورد. اما علاقه شدید او به کار باعث می‌شود که او بخواهد بیشتر کمک کند و بیشتر کار کند. و بنابراین او آموزش‌های حرفه‌ای را شروع می‌کند که به طور کامل او را برای کمک به زایمان تشویق می‌کند. در بخش آخر، پاتسی ما را به عصر حاضر می‌برد و با چالش‌های اداره کلینیک سلامت زنان با همسرش، پرورش پسران بالغ، و وفادار ماندن به اصول و احساسات آن‌ها در قرن بیست و یکم مواجه می‌شود. بیش از یک خاطره شخصی، فیلم "باز اسلحه" تصویری از تلاش نومیدانه یک نسل برای درک ایده‌آل‌های آن‌ها در حین مبارزه با عناصر و در مقابل جامعه محافظه‌کار که آن‌ها را "هیپی‌ها" و "صلح طلبی" نام گذاری کرده بودند، نقاشی می‌کند. خاطره او خاطره زیبایی از عقاید نسل انفجار جمعیتی، شرح پر سر و صدای زنده ماندن در حیات وحش و داستان پیروزمندانه زندگی مسئولانه در جامعه بیش از حد مصرف ما است.

---