Phytochemicals, Signal Transduction, and Neurological Disorders

انتقال سیگنال و اختلالات عصبی فیتوکمیکال ها گروهی ناهمگون از ترکیبات فعال زیستی هستند که توسط گیاهان تولید می‌شوند، که به طور گسترده توسط دانشمندان برای پتانسیل ارتقا سلامتی شان در بیماری‌های انسانی مورد تحقیق قرار می‌گیرند. برخلاف ویتامین‌ها و مواد معدنی، فیتوکمیکال ها برای حفظ حیات سلولی مورد نیاز نیستند اما نقش مهمی در محافظت از بافت‌ها و سلول‌ها در برابر اثرات مضر استرس اکسیداتیو و التهاب دارند. نمونه‌های فیتوشیمیایی شامل کاتچین ها، رسوراترول، ژینکو بیلوبا، کورکومین و ترکیبات سولفور موجود در سیر هستند. اگرچه مکانیزم‌های مولکولی دقیق مرتبط با اثرات مفید فیتوکمیکال ها هنوز هم موضوع تحقیقات شدید هستند، اما به طور فزاینده‌ای آشکار می‌شود که فیتوکمیکال ها با مقابله، کاهش و ترمیم آسیب‌های ناشی از استرس اکسیداتیو و التهاب عصبی، اثرات خود را تعدیل می‌کنند. علاوه بر این، فیتوکمیکال ها نیز از طریق تحریک یک فاکتور رونویسی به نام Nrf۲ و القای آنزیم‌های سم زدایی فاز ۲، سنتز آنزیم‌ها و پروتئین‌های سازگار را تحریک می‌کنند. مصرف فیتوکمیکال ها موجب واکنش نوروشکل می‌شود که منجر به بیان ژن‌های مقاومت به تنش تطبیقی می‌شود که مسئول رمزگذاری آنزیم‌های آنتی‌اکسیدان، چاپرون های پروتئینی و فاکتور نوروتروفیک (‏BDNF)‏هستند. براساس تحریک شبکه انتقال سیگنال و ژن‌های مقاومت در برابر استرس تطبیقی، پیشنهاد می‌شود که استفاده از فیتوشیمیایی از دوران کودکی تا پیری همراه با ورزش منظم یک استراتژی مهم برای حفظ پیری طبیعی و تاخیر در شروع اختلالات عصبی مربوط به سن (‏سکته مغزی، آلزایمر و پارکینسون)‏است. انتقال سیگنال فیتوکمیکال و اختلالات عصبی، اطلاعات جامع و پیشرفته‌ای را نه تنها در مورد دسترسی زیستی، و مکانیسم عمل فیتوکمیکال ها در مغز، بلکه با مکانیسم مولکولی مرتبط با اثرات مفید فیتوکمیکال ها در بیماری‌های عصبی تروماتیک (‏سکته مغزی، آسیب نخاعی، آسیب مغزی تروماتیک)‏و نورودژنراتیو (‏بیماری آلژهیمر، پارکینسون، بیماری هانتینگتون، و بیماری آمیوتروفیک جانبی اسکلروزیس)‏به خوانندگان ارائه می‌دهد.

---