She Has Her Mother's Laugh

چارلز داروین نقش مهمی در تبدیل وراثت به یک سوال علمی بازی کرد، و با این حال نتوانست به طور چشمگیری به آن پاسخ دهد. به نظر می‌رسید تولد ژنتیک در اوایل دهه ۱۹۰۰ دقیقا همین کار را می‌کرد. به تدریج، مردم تصورات قدیمی خود درباره وراثت را به زبان ژن‌ها ترجمه کردند. با ارزان‌تر شدن فن‌آوری مطالعه ژن‌ها، میلیون ها نفر دستور دادند تا آزمایش‌های ژنتیکی انجام شود تا خود را به والدین از دست رفته، اجداد دور، و هویت‌های قومی مرتبط سازند. .. اما زیمر می‌نویسد: " هر یک از ما حامل یک رشته قطعات DNA هستیم که از برخی از اجداد خود به هم متصل شده‌اند. هر قطعه اصل و نسب خود را دارد و مسیر متفاوتی را از طریق تاریخ بشر طی می‌کند. یک قطعه خاص ممکن است گاهی اوقات باعث نگرانی شود، اما بیشتر DNA ما بر کسی که هستیم تاثیر می‌گذارد - - ظاهر ما، قد ما، و سرودهای ما - - به طور غیرقابل تصوری ظریف است. وراثت تنها در مورد ژن‌هایی نیست که از والد به فرزند منتقل می‌شوند. وراثت در بدن ما ادامه می‌یابد، همانطور که یک سلول واحد به تریلیون‌ها سلول که بدن ما را تشکیل می‌دهند، می‌رسد. ما می‌گوییم که ما ژن‌ها را از اجداد خود به ارث می‌بریم - - با استفاده از کلمه‌ای که زمانی به کشورها و املاک اشاره می‌کرد - - اما ما چیزهای دیگری را به ارث می‌بریم که به همان اندازه یا بیشتر برای زندگی ما مهم هستند، از میکروب‌ها گرفته تا تکنولوژی‌هایی که ما برای راحت‌تر کردن زندگی از آن‌ها استفاده می‌کنیم. ما به تعریف جدیدی از این که وراثت چیست نیاز داریم، و از طریق نمایش روشن کارل زیمرمن و داستان‌سرایی، این تور پرطنین نیروی آن را تحویل می‌دهد. زیمر با بررسی تحقیقات علمی فعلی و تاریخی، تجربه خودش با دو دخترش، و نوع گزارش اصلی که از یکی از بهترین روزنامه نگاران علوم جهان انتظار می‌رود، در نهایت، تجربیات اخلاقی زیستی فوری ناشی از فن‌آوری‌های جدید زیست پزشکی را باز می‌کند، اما همچنین فرضیات طولانی‌مدت درباره اینکه ما واقعا چه کسی هستیم و چه چیزی را می‌توانیم به نسل‌های آینده منتقل کنیم.

---