Critical Care

زمانی که براون در تلاش است تا به نیازهای بیمارانش، هم فیزیکی (‏سختی شیمی‌درمانی)‏و هم احساسی (‏ترس‌های آخر شب آن‌ها)‏رسیدگی کند، مراقبت انتقادی ما را باخود می‌برد. در طول این مسیر، می‌بینیم که پرستاران برای حفظ شان و منزلت بیمارانشان، با وجود درمان‌های تنبیه و بوروکراسی بیمارستان که اغلب توجهی به آن‌ها نمی‌شود، مبارزه می‌کنند. همچنین می‌بینیم که چگونه یک روز دوازده ساعته مراقبت از بیمار جدی به خود براون درک عمیق تری از معنای زنده بودن می‌دهد. در نهایت، این کتاب درباره پذیرش زندگی است، چه در زمان بیماری و چه در زمان بیماری. همانطور که او ما را به جایی می‌برد که بیماران و پرستاران با هم ملاقات می‌کنند، براون ما را از قدرت ارتباط انسانی در مواجهه با مرگ و میر باز می‌دارد. او این کار را با حس شوخ‌طبعی و قدرت‌های قابل‌توجه مشاهده انجام می‌دهد، و مراقبت انتقادی را به یک کمک قدرتمند به ادبیات پزشکی تبدیل می‌کند.

---