The Girl in Building C

در اکتبر ۱۹۴۳، به ماریلن بارنز ۱۶ ساله گفته شد که مشکل ذات‌الریه اخیر او در واقع سل بود. او وارد شد و گفت: به خاطر کاری که فکر می‌کرد می‌تواند یک توقف کوتاه باشد. در ماه ژانویه سل او گسترش یافت و او نزدیک بود بمیرد. بهبودی او نیازمند چندین ماه استراحت در رختخواب و مراقبت‌های پزشکی بود. ماریلن عاشق نوشتن بود، و داستان اقامت سه‌ساله او در آسایشگاه در صدها نامه نگهداری می‌شود که او به خانه برای پدر و مادرش فرستاد، که تنها گاهی می‌توانستند او را ببینند و او به طرز وحشتناکی دلش برای آن‌ها تنگ می‌شد. این نامه‌ها به صورت دفتر خاطرات روزانه کار می‌کردند که در آن ماریلین به صراحت و صراحت واکنش‌های خود را نسبت به هم‌اتاقی‌ها، درمان‌های پزشکی، پرستاران بومی آمریکا و کسالت ثبت می‌کرد. او همچنین دیدگاه منحصر به فرد یک نوجوان بستری را به خوانندگان ارائه می‌دهد، درباره پسران غیبت می‌کند، پیژامه نسبتا جدید می‌خواهد، و از مهمانی‌های عصر جمعه ذرت بو داده با دیگر بیماران لذت می‌برد. انتخابات از این انبار نامه‌ها به یک روایت اطلاعاتی تبدیل می‌شود که به بررسی شیوه‌ها و فرهنگ یک آسایشگاه سل در اواسط قرن می‌پردازد و جزئیات فراموش شده‌صحبت‌های اخیر با ماریلین را پر می‌کند که "فارغ‌التحصیل" از آسایشگاه است و به زندگی پر بازده و کامل ادامه می‌دهد.

---