The Boy and the Samurai

همچنان که به سوی معبد کوچک می‌رفتم، زیر لب گفتم: من از سامورائی متنفرم، من از شام متنفرم، من از شام متنفرم. این کلمات باعث شد که من نتوانم در کنار ان بایستم. من از سامورائی متنفرم. من از شام متنفرم ، من تا زمانی که خانه بودم اواز می خواندم. ناگهان متوجه شدم که حالم خوب است و سرم را از دست نداده‌ام و سارو هنوز هم سارو است. از پسر و سامورایی با جنگ های فئودالی در سراسر روستاهای ژاپن، جای کودکان، به ویژه کودکان بی خانمان مانند سارو شش ساله که با سرعت و سختی در این شهر سرد بزرگ می شوند، وجود ندارد. وقتی گدایی معده اش را پر نمی کند دزدی و حیله گری کار را انجام می دهد. تنها گرمی که سارو می داند از طرف یک کشیش مهربان است که به او اجازه می دهد تا در زمستان زیر ارامگاه کوچک خود شینتو بخوابد و نکو، گربه فرزندخوانده اش. سارو روز به روز به اینده و زندگی‌اش کمتر فکر می‌کند. اما وقتی سارو یک سرباز سامورایی را دید که به چیزی احتیاج داشت که تنها او و مهارت های خیابانی اش می توانست ان را فراهم کند، دارایی او یک شبه تغییر کرد.

---