Application of Peptide-Based Prodrug Chemistry in Drug Development
کاربرد شیمی پروپود بر پایه پپود در توسعه دارو
افزودن به بوکمارک
اشتراک گذاری
0 دیدگاه کاربران
5
(0)
مشارکت: عنوان و توضیح کوتاه هر کتاب را ترجمه کنید
این ترجمه بعد از تایید با نام شما در سایت نمایش داده خواهد شد.
گزارش تخلف
کتاب های مرتبط
- اطلاعات
- دیدگاه کاربران
داروهای ماکرومولکولی (به طور خاص)می‌توانند به طور بالقوه داروهای بسیار موثری باشند. با این حال، آنها مدت‌زمان نسبتا کوتاهی از عمل و شاخص درمانی متغیر دارند. یک مثال از چنین پپتیدی گلوکاگون است - مانند پپاستید ۱ که به طور بالقوه می‌تواند به عنوان یک داروی انقلابی برای دیابت مورد استفاده قرار گیرد. این به این دلیل است که آن انسولین را تنها زمانی تحریک میکند که سطح گلوکز خون بالا باشد در نتیجه خطر هیپوگلیسمی را کاهش می‌دهد (یکی از معایب مهم استفاده از انسولین این است که مصرف بیش از حد انسولین تنها علت مهم هیپوگلیسمی تهدید کننده زندگی است). با این حال مدت‌زمان کوتاه اثر آن (نیمه عمر ۲ دقیقه در پلاسما)مانع از استفاده درمانی آن میشود. در این جلد، استفاده از داروهای جدید درمانی مانند GLP۱ به عنوان جایگزینی برای داروهای سنتی مبتنی بر انسولین در دیابت توصیف شده‌است. کاربرد شیمی پروپود بر پایه پپود در توسعه دارو، مفهوم سنتی پروپود ها را به عنوان گروه‌های حفاظتی غیر سمی تخصصی مورد استفاده در حالت گذرا برای تغییر یا حذف خواص محدود کننده خاص در مولکول کوچک والد توضیح می‌دهد (تعریف آیوپاک). در ادامه به ارائه بینش در مورد اینکه چگونه پیش داروهای پپتیدها (به عنوان مثال با GLP۱)می‌توانند به طور مناسب برای گسترش نیمه عمر زیستی، گسترش شاخص درمانی ماکرومولکول ها و بهبود فارماکودینامیک چنین داروهایی استفاده شوند، می‌پردازیم. نویسنده، منطق پشت طراحی داروهای پپتیدی، روش‌های ترکیبی و سنجش‌های زیستی برای بررسی تبدیل پرودارو به دارو تحت شرایط درمانی را توضیح می‌دهد. پروداروهایی که شرح داده شدند به آرامی به داروی والد در شرایط فیزیولوژیکی ۳۷ درجه سانتیگراد و pH ۷ تبدیل می‌شوند. استراتژی‌های دیکتپوپرازین و دی کتومورفین برای تبدیل پرودارو با تاکید ویژه بر انعطاف‌پذیری شیمیایی که برای توسعه پرودارو با اقدامات زمانی متغیر ارائه می‌دهد، به طور مفصل نشان‌داده شده‌اند. این کتاب برای شیمیدانان، شیمیدانان زیستی، شیمیدانان پزشکی، زیست شناسان و افراد در حرفه پزشکی (پزشکان)مفید خواهد بود. ممکن است در کلاس‌های کارشناسی مورد استفاده قرار گیرد اما قطعا به دانشجویان تحصیلات تکمیلی و متخصصان پیشرفته کمک خواهد کرد. نویسنده از پروفسور ریچارد دیمارچی (استاندیفرد اچ. مقدمه کتاب توسط پروفسور ژان مارتینز نوشته شده‌است (جایزه لژیون دو نور از طرف جمهوری فرانسه؛ استاد شیمی و پزشکی دانشگاه مونپلیه فرانسه؛ و رئیس انجمن پاستید اروپا، ۲۰۱۰ - ۲۰۰۲).
دیدگاه کاربران