Fixing My Gaze

وقتی "سوزان بری" پنجاه سالش بود. یه سفر فراموش‌نشدنی به "منهتن" برد وقتی از روشنایی ضعیف مترو به زیر نور آفتاب بیرون آمد، منظره‌ای را دید که بارها در گذشته دیده بود، اما اکنون به نحو شگفت‌انگیزی دیده بود. در گوشه خیابان به نظر می‌رسید که در گوشه خیابان مثل دماغه کشتی بزرگ به سوی او حرکت می‌کند. شاخه‌های درخت به سمت بالا و به سمت بیرون طرح‌ریزی شده‌اند و حجم فضای قابل لمسی را در خود جای داده‌اند. برگ‌ها در ۳ D، موزاییک پیچیده ایجاد کردند. با هر نگاه، احساس تازه و لذت بخش فرو رفتن در دنیایی سه‌بعدی را تجربه می‌کرد. از اوان کودکی بری crosseyed و stereoblind بود. او پس از نیم‌قرن درک محیط اطرافش به صورت تخت و فشرده، در آن روز برای اولین بار در زندگی اش، منهتن را در عمق استریو می‌دید. به عنوان یک عصب‌شناس، دریافت که این تغییر چه قدر خارق‌العاده است، نه فقط برای خود بلکه برای درک علمی مغز انسان. دانشمندان از مدت‌ها پیش بر این باور بوده‌اند که مغز تنها در طول یک "دوره بحرانی" در اوایل کودکی انعطاف‌پذیر است. براساس این نظریه، مغز بری زمانی خودش را سازماندهی کرده بود که او یک بچه بود تا از دو برابر شدن دید اجتناب کند و هیچ راهی برای بازسازی آن به عنوان یک بزرگ‌سال وجود نداشت. ولی بری یک اپتومتریست پیدا کرد که یک برنامه کم شناخته بینایی درمانی را تجویز می‌کرد؛ بری پس از آموزش‌های فشرده، در نهایت توانست آنچه را که سایر دانشمندان و حتی خود او زمانی غیرممکن می‌دانست، به انجام برساند. توصیف لذت بخش ظرفیت مغز برای تغییر، تثبیت لذت من، سفر قابل‌توجه بری را توصیف می‌کند و لذت لذت بخش احساسات ما را جشن می‌گیرد.

---