Medical Sociology and Old Age

ماهیت سلامت در زندگی بعدی به طور مرسوم از دو دیدگاه مورد مطالعه قرار گرفته‌است. جامعه شناسان پزشکی بر بدن در حال زوال، بیماری‌های مزمن، ضعف و مرگ و میر تمرکز کرده‌اند، در حالی که از سوی دیگر، جامعه شناسان اجتماعی بر همه گیرشناسی پیری و سلامت و سیاست اجتماعی تمرکز کرده‌اند. هیگز و جونز با بررسی این دیدگاه‌ها نشان می‌دهند که چگونه هر دو دیدگاه، حس محدودی از پیری معاصر دارند که از درک روشی که در آن سلامتی در زندگی بعدی تغییر کرده‌است، جلوگیری می‌کند. در این کتاب، نویسندگان اشاره می‌کنند که بحث‌های فعلی در مورد طول عمر و ناتوانی با ظهور یک فرد مناسب‌تر و جمعیت مسن‌تر سالم‌تر در حال تغییر است. این سن سوم که در آن تناسب اندام و مشارکت تقویت می‌شود منجر به افزایش برجستگی مسائلی مانند کنترل بدنی، انکار سن و داروهای ضد پیری می‌شود. با بحث در مورد مساله کلیدی پیری در مقابل پیری، نویسندگان چشم‌انداز جامعه‌شناسی جدید را در زندگی بعدی بررسی می‌کنند. جامعه‌شناسی پزشکی و عصر کهن برای همه دانشجویان و محققان جامعه‌شناسی پزشکی و هستی‌شناسی و برای هر کسی که با چالش جمعیت‌های پیر در قرن بیست و یکم در ارتباط است، ضروری است. این کتاب برای همه دانشجویان و محققان جامعه‌شناسی پزشکی و هستی‌شناسی ضروری است.

---