Spurensuche eines Kriegskindes

چرا ما مثل امروز بچه جنگی شده ایم. هارتموت رادقدیم، پسری که در طی جنگ جهانی دوم زندگی می‌کرد، در جستجوی شواهدی است که نشان‌دهندهٔ وجود وی است: احساسات و طرز فکرش و نیز رفتارش. بی‌پدر و بی‌پدر به دنیا امده است. پس از ان هارتموت رادنولد جوان سال‌های نخستین زندگی‌اش را به همین منوال سپری می‌کند. نه، چه برسد به گریه، بلکه تا حدی سکوت. به عنوان دستیار جوان، او به دنبال جایگزین همکاران مسن تر خود می گردد تا زمانی که پی ببرد هیچ کس واقعا به او به عنوان یک فرد اهمیت نمی دهد. او توضیح می دهد که برای او دشوار است که بعدها الگویی برای همکاران جوان و فرزندانش باشد و پدر خوبی باشد. او فقط در سنین پیری قادر خواهد بود که خود را با دیگران اشتی دهد و با انان دوستی برقرار کند. چه چیزی این فرایند را ممکن ساخت؟ و چی بهش قدرت زندگی داد؟ ایا این موقعیت تاریخی، خانواده و همسرش بود که در تمام این سال‌ها به او کمک کردند؟

---