Raising China's Revolutionaries

در اوایل قرن بیستم باور عمومی به ضرورت نجات کودکان چین شکل گرفت. در میان بحرانهای سیاسی و بلایای طبیعی، کودکان رها شده یا رها شده تبدیل به یک کانون بشردوستانه برای همکاری و مداخله در زندگی خانوادگی چین-غرب شدند. دانشگاهیان و مقامات چین به دنبال تدابیر علمی جدید، موسسات اموزشی و اصلاحات اجتماعی برای بهبود رفاه کودکان بودند. رژیمهای موفق معلمان را تشویق کردند تا کودکان را به موضوعات مربوط به چینگ، شهروندان ملیگرا، یا رفقای کمونیست، شکل دهند. در پرورش انقلابیون چین، مارگارت میه تیلمن یک دیدگاه جدید در مورد ابعاد سیاسی و علمی ازمایشات با اموزش اوایل دوران کودکی از دوره جمهوری تا دهه اول جمهوری خلق ارائه می‌کند. او فعالیت‌های فراملی در حمایت از رفاه و تحصیل کودکان، بررسی میسیونرهای مسیحی، بشردوستان و نقش امدادی بین‌المللی در جنگ جهانی دوم را دنبال می‌کند. تیلمن تجزیه و تحلیل عمیق شباهت‌ها و تفاوت‌های بین سیاست ملی و کمونیستی و مفاهیم فرهنگی دوران کودکی را ارائه می‌کند. در حالی که هر دو رژیم ناسیونالیستی و کمونیستی از نهادهای پیش دبستانی به جنبش و بسیج نیروی انسانی و شکل دهی ذهنیت سیاسی کودکان میپرداختند, رژیم کمونیستی تعهد ناسیونالیستها را نسبت به خانواده بورژوای مدرن رد کرد. با نگاهی جدید به نقش کارشناسان، سیاست فرهنگی جمع‌اوری پول و رفاه کودکان به عنوان شکلی از تبادل بین‌المللی، پرورش انقلابیون چین یک کار مهم از تاریخ نهادی و فراملی است که تکامل مفاهیم مدرن کودکی در چین را روشن می‌کند.

---