Junk Medicine

تقریبا هر چیزی که در مورد اعتیاد به هروئین می‌دانید اشتباه است. نه تنها اشتباه است، اما مسلما اشتباه است. هروئین معتاد به اعتیاد نیست کناره‌گیری از آن از نظر پزشکی جدی نیست؛ معتادان برای غذا دادن به عادت خود جنایتکار نمی‌شوند؛ معتادان برای توقف مصرف هروئین به هیچ کمک پزشکی نیاز ندارند. و بر خلاف عقل، اعتیاد به هروئین به طور قطع یک مشکل اخلاقی و معنوی است. دکتر دالریمپل براساس تجربه خود به عنوان پزشک زندان و روان‌پزشک در یک بیمارستان عمومی بزرگ در بیرمنگام، استدلال می‌کند که اعتیاد به هروئین اصلا یک بیماری نیست و پزشکان تنها آن را بدتر می‌کنند. آن‌ها هم معتادان و هم خود را با تظاهر به اینکه چیزی برای ارائه دارند، فریب می‌دهند. در این کتاب درخشان، سرگرم‌کننده و تحریک‌آمیز، تئودور دالریمپل توضیح می‌دهد که چگونه و چرا یک سنت ادبی که به دکوینسی و کولریج باز می‌گردد، و تا ویلیام بورروس، که عمیقا اجتماعی است، ادامه می‌یابد، همه جوامع غربی را برای نسل‌ها درباره ماهیت اعتیاد به هروئین گمراه کرده‌است. گزارش‌های خودنمایشی و نادرست این نویسندگان از اعتیاد خود، به طور غیر انتقادی پذیرفته شده‌اند و تا کنون در شکل‌گیری نگرش‌های عمومی بیش از کل علم داروشناسی، تاثیر گذار بوده‌اند. در نتیجه، یک دیوان‌سالاری پزشکی خودکفا، خودجاودانه ساز و کاملا بی‌فایده برای مقابله با این مشکل ایجاد شده‌است. دکتر دالریمپل با زیرکی، منطق بی‌رحمانه و نکوهش وحشیانه، اساطیر پیرامون اعتیاد به هروئین را آشکار می‌کند. او که به طور یکپارچه بین ادبیات، داروشناسی، تاریخ و فلسفه حرکت می‌کند، نشان می‌دهد که چه اتفاقی می‌افتد وقتی که طبیعت یک مشکل اجتماعی به طور کامل درک نشده است، و وقتی انسان‌ها به عنوان اشیا بی‌جان در نظر گرفته می‌شوند نه عوامل سرنوشت خود. کتاب کوچک قلنبه قلنبه قلنبه قلنبه قلنبه قلنبه قلنبه قلنبه قلنبه قلنبه قلنبه قلنبه قلنبه قلنبه قلنبه قلنبه قلنبه قلنبه قلنبه قلنبه قلنبه

---