Shouting Won't Help

برای بیست و دو سال، کاترین Bouton رازی داشت که هر روز سخت‌تر می‌شد. یک سردبیر در نیویورک‌تایمز، در جلسات روزانه سردبیری، نمی‌توانست آنچه را که همکارانش می‌گفتند بشنود. گوشش در گوش چپش کمی کر شده بود. حالش داشت بدتر می‌شد. همان طور که قبلا گفته بود، او " از آن دسته افرادی بود که ممکن بود در قرن نوزدهم از یک شیپور گوش استفاده کرده باشد. " متخصصان پزشکی بر این باورند که ما در حال تجربه یک اپیدمی ملی از اختلال شنوایی هستیم. در حال حاضر، ۵۰ میلیون آمریکایی تا حدی از کاهش شنوایی ۱۷ درصد از جمعیت رنج می‌برند. و از دست دادن شنوایی تنها نتیجه پیر شدن نیست. شروع معمول بین سنین نوزده و چهل و چهار سالگی است، و در بسیاری از موارد علت آن معلوم نیست. فریاد زدن کمک نخواهد کرد که به شکلی ماهرانه نوشته شود و عمیقا احساس شود که به یک پدیده گسترده و بد تعبیر شده نگاه کند. بوتون به سبک ژروم گروپمن و آتول گاوانده، و با استفاده از تجربه‌اش به عنوان یک راهنما، مساله را شخصا، از نظر روانشناسی، و از نظر فیزیولوژیکی بررسی می‌کند. او با پزشکان، متخصصین گوش و حلق و بینی و متخصصان مغز و اعصاب صحبت می‌کند، و با افراد مختلفی که دچار کاهش شنوایی میان سالی هستند صحبت می‌کند، و داستان‌های آن‌ها را با داستان‌های خودش برای روشن کردن اثرات شگفت‌انگیز این وضعیت به رخ می‌کشد. نتیجه یک گزارش جالب توجه از این است که زندگی کردن با یک ناتوانی نامرئی و تجویز قوی برای مشکل رو به افزایش ملی ما با ناشنوایی چگونه است. یک کیرک بهترین کتاب غیر داستانی سال ۲۰۱۳ را بازبینی می‌کند.

---