The Good Doctor

داستان دو پزشک، یک پدر و پسر، که در زمان‌های بسیار متفاوت و تکامل مسائل اخلاقی که عمیقا مراقبت‌های بهداشتی را تحت‌تاثیر قرار می‌دهند به عنوان یک پزشک و عضو قدیمی کمیته اخلاق بیمارستان، دکتر بررون لرنر فکر کرد که همه اینها را شنیده‌است. اما در اواسط دهه ۱۹۹۰ پدرش، که یک پزشک عفونی بود، داستانی خیره‌کننده به او گفت: او جسمش را روی یک بیمار مرحله آخر گذاشته بود که نفس کشیدن را متوقف کرده بود، و از همکاران خود در انجام احیای قلبی - ریوی جلوگیری کرده بود، حتی اگر احیای قلبی - ریوی کاری بود که از نظر اخلاقی و قانونی پذیرفته شده‌بود. در طول چند سال بعد، دکتر لرنر سعی کرد مرگ مادر و مادر زنش که به شدت بیمار بودند را تسریع کند تا آن‌ها را از درد و رنج بیشتر نجات دهد. این داستان‌ها دکتر لرنر جوان را عصبانی و مضطرب کردند. او یک متخصص داخلی، مورخ پزشکی و اخلاق زیستی بود که پدر سالاری مبتنی بر پزشک را به نفع رضایت آگاهانه و استقلال بیمار رد کرده بود. دکتر خوب شرح جذاب و متحرکی است از اینکه چگونه دکتر لرنر با دو تصویر بسیار متفاوت از پدرش کنار آمد: یک متخصص محترم، معلم و محقق که همیشه بیماران خود را در اولویت قرار می‌داد، اما همچنین یک پزشک که مایل به "بازی خدا" بود، در تضاد با انقلاب در حقوق بیماران که پسرش در حال تحصیل و تدریس به دانشجویان پزشکی خود بود. اما مجلات دکتر لرنر بزرگ، که او برای چند دهه نگه داشته بود، به پسرش نشان دادند که چگونه پدر سالاری قدیمی او از علاقه شدید به پزشکی بیمار مدار که به سرعت در دنیای مراقبت‌های مدیریت‌شده، هزینه‌های فزاینده و اصلاح مراقبت‌های بهداشتی در حال ناپدید شدن بود، رشد کرده‌است. و آن‌ها سوالاتی را مطرح کردند: آیا پزشکان پدرسالارانه فقط آثار باستانی هستند یا باید از تخصص آن‌ها برای غلبه بر بیماران و خانواده‌هایی استفاده شود که انتخاب‌های نادرستی دارند؟ آیا استفاده رو به رشد از پزشکی شخصی که در آن مداخلات خاص ممکن است برای بیماران خاص بهترین باشد، حساب دیفرانسیل و انتگرال بین استقلال و پدرسالاری را تغییر می‌دهد؟ و چگونه می‌توانیم بهترین استفاده را از تکنولوژی‌هایی بکنیم که برای نجات جان انسان‌ها اختراع شده‌اند اما در حال حاضر بیش از حد مرگ را طولانی می‌کنند؟ در عصر پزشکی با تکنولوژی بالا، هزینه‌های فزاینده و اصلاح بهداشت و درمان، این سوالات نمی‌تواند بیشتر مرتبط باشد. وقتی پدرش به آرامی از بیماری پارکینسون مرد، دکتر لرنر هم به صورت شخصی و هم حرفه‌ای با این سوالات مواجه شد. با اینکه پدرش را به خاطر تصمیم‌گیری‌های پزشکی برای اقوامش مورد انتقاد قرار داده بود، متوجه شد که تحت مراقبت پزشکی پدرش قرار دارد. آیا بازی کردن با خدا حداقل در برخی شرایط واقعا منطقی است؟ آیا گاهی پزشکان بهتر از همه چیز می‌دانستند؟ دکتر خوب کتاب مهمی برای کسانی است که بیماری را درمان می‌کنند و کسانی که برای غلبه بر آن تلاش می‌کنند.

---