Fighting for Life

گفته می‌شد که قسمت شرقی پایین نیویورک، پرجمعیت‌ترین مایل مربع روی زمین در دهه ۱۸۹۰ بوده‌است. بازرسان بهداشتی محله را "بخش خودکشی" نامیدند. اپیدمی اسهال هر تابستان شدت می‌گرفت و هزاران کودک را می‌کشت. کودکان sweatshop مبتلا به آبله و تیفوس در کپه‌های فراوان از مغازه‌ها سیر می‌کردند. مادران افسرده در خیابان‌ها قدم می‌زدند تا کودکان تب آلود و پارچه‌های سفید عزا را که از هر ساختمانی آویزان بود تسکین دهند. یک سوم کودکانی که در آنجا زندگی می‌کردند پیش از پنجمین سالگرد تولدشان مردند. تا سال ۱۹۱۱، میزان مرگ و میر کودکان به شدت کاهش‌یافته بود و نیویورک‌تایمز این شهر را به عنوان سالم‌ترین شهر روی زمین معرفی کرد. در این زندگینامه شوخ و بسیار شخصی، دکتر س. زمانی که بیکر در سال ۱۹۲۳ بازنشسته شد، در سراسر جهان به خاطر نجات زندگی ۹۰۰۰۰ کودک مشهور بود. برنامه‌هایی که او توسعه داد، که هنوز هم بسیاری از آن‌ها استفاده می‌شوند، جان میلیونها نفر دیگر را نجات داده‌اند. او برای حق رای زنان مبارزه کرد، در دهه ۱۹۳۰ به روسیه سفر کرد و "حصبه" ماری مالون را دو بار دستگیر کرد. او همچنین ناظر دقیق زمان خود بود، و مبارزه برای زندگی یکی از صادقانه ترین و دلسوزترین خاطرات پزشکی آمریکایی است که تا کنون نوشته شده‌است.

---